TalentWijs

Voor slanke mensen is het onbegrijpelijk, maar wie overgewicht heeft weet dat het niet makkelijk is om je leven om te gooien en gezonder te gaan leven. Ik ken het ook. Als psycholoog heb ik het proces bewust meegemaakt en ik deel hier mijn ervaringen. Ik hoop daarmee anderen bewust te maken dat je een lichaam hebt, waar je goed voor moet zorgen, want dat lichaam dient jou, maar Je Bent Niet Je Lichaam!

Niemand kiest voor overgewicht

Overgewicht is niet praktisch voor wie het heeft. Het zit in de weg bij je bewegingen. Het maakt je moe en in mijn geval ook onzeker. Je heb het idee dat anderen je sneu, zielig of ronduit lelijk vinden om aan te zien. In ieder geval is het statistisch een feit dat je bij een sollicitatie minder makkelijk wordt aangenomen dat een slankere sollicitant die net zo goed is.

Voor mijn gevoel heb ik altijd overgewicht gehad. Achteraf bezien viel het nog wel mee toen ik jong was, maar in mijn hoofd was ik nooit mooi of slank. Mijn zus was namelijk altijd al slanker dan ik. Terwijl we toch de zelfde ouders hebben. Ik leek op mijn vader, die altijd al een dikke buik had, en mijn zus leek op mijn slankere en energiekere moeder. Overgewicht hoeft niet erfelijk te zijn, maar een snellere of langzamere spijsvertering en verbranding kan wel degelijk erfelijk zijn. Ik wist altijd al dat ik meer van mijn vaders genen had dan mijn zus.

De ernst van mijn overgewicht is echter pas serieus geworden na de geboorte van mijn jongste zoon. Ik was zo klaar met diëten en letten op mijn lijn dat ik besloot om het even te laten gaan. Dat heb ik geweten. Binnen een paar jaar was ik weer zwanger. Dit keer niet van mijn een kind, maar van het overtollige vet van het teveel aan calorien wat ik tot me had genomen.

Vorige zomer kreeg ik klachten van mijn gezin. Ze maakten zich zorgen om mijn gezondheid. Een moeilijk gesprek want ik maakte me al langere tijd zorgen. Ik was snel buiten adem, kon niet goed mee op langere wandelingen en voelde me ronduit moe en energieloos. Er moest wat gebeuren. Heel gek, maar ondanks dat je de ernst er van inziet is het toch lastig om tot actie over te gaan. Dat betekent voor mij namelijk levenslang letten op mijn lijn. Eigenlijk wilde ik niet meer, maar uiteindelijk heb ik toch weer de stoute schoenen aangetrokken en ben gaan sporten.

Na 13 jaar ga ik eindelijk weer de goede kant op en dat voelt erg goed. Ik deel hier mijn ervaringen in de hoop je te inspireren om dat ook te doen, want overgewicht is in alle opzichten “zwaar”. Ik gun jou ook de “verlichting” die ik  heb ervaren.

1. Bewegen

Iedereen weet dat je overgewicht krijgt omdat je meer calorieën tot je neemt dan je verbrandt. Bewegen is een manier om meer calorieën te verbranden. Om te gaan sporten heb ik veel drempels moeten overwinnen. Dit waren een aantal van mijn gedachten:

• Help, ik loop voor gek als dikkertje bij de sportievelingen van de sportschool
• In sportkleding zien ze nog beter hoe dik ik ben, dat wil ik niet!
• Mijn niveau van sporten is zo triest dat ik echt niet mee kan doen met een groep

Ik heb geprobeerd om er onder uit te komen door op mijn eentje in de bossen hard te lopen, maar ik kreeg al snel last van mijn rug. Dat was dus ook niet de truc.  Een tijdje ging ik wandelen en dat was fijn, maar steeds een half uur rijden naar het bos koste me ook wel weer veel tijd voor 20 minuten tot een half uur wandelen. Uiteindelijk kreeg ik allerlei klachten in mijn bewegingsapparaat en dus wist ik dat ik wel moest gaan bewegen als ik niet voortijdig met allerlei beperkingen door het leven wilde gaan. Een personal coach vond ik te duur. De fysio in mijn dorp kost ook een bedrag van 12 euro per les en dus heb ik uiteindelijk samen met mijn dochter een all-in abbonnement op de sportschool genomen. We zijn begonnen met Fitness volgens een voor ons op maat gemaakt programma. Voor mij bestaat mijn programma er momenteel uit dat ik om de dag eerst een half uur wandel op de loopband en daarna spierversterkende oefeningen op de apparaten doe. Soms ga ik nog even extra door als er een spannende film op staat die ik af wil kijken. Eens per week probeer ik yoga of pilates te doen voor de stijfheid van mijn lichaam.

Ik voelde me snel beter. En uiteindelijk begon ik het zelfs  heerlijk te vinden. Even een paar uurtjes voor mezelf. Als ik me onzeker voel, spreek ik mezelf moed in door de bovenstaande ideeën in mijn hoofd om te draaien met bemoedigende teksten zoals:

• Zij zijn dan wel slanker dan ik, maar ik trek me daar niets van aan: Ik heb het harder nodig!
• Wat maakt het mij uit wat een ander van mij vindt. Ik weet dat ik meer ben dan alleen dit lichaam.
• Mijn lichaam is het waard dat ik dit doe, want anders word ik echt niet oud.
• Ik doe dit voor mezelf. Zij doen dit ook voor zichzelf. Ik doe net of ik deze hele zaal voor mezelf alleen heb.

2. Gezond eten

Mijn bourgondische levensstijl houdt in dat ik zo nu en dan graag iets lekkers eet en drink. Ik hou van zoetigheden en ben niet vies van een biertje, wijntje of iets sterkers.  De ellende is dat ik van al die lekkerheden alleen maar meer trek krijg. Ik geef eerlijk toe dat ik snel belust ben. Een handje chips is voor mij aanleiding om meer chips te eten. Zo ben ik natuurlijk ook aan mijn overgewicht gekomen, maar dat betekent niet dat het eenvoudig is om er mee te stoppen. Toch is het mij gelukt om te minderen omdat mijn gezin besloot gezamenlijk minder van dat lekkers in  huis te  halen. Dat helpt. Als die winegum niet voor de hand ligt, wil ik nog wel eens iets gezonds nemen.

Hier mijn tips:

• Neem van niets teveel. Kun je moeilijk van iets af blijven, haal dat dan niet in huis.
• Drink voldoende water. Vindt je het moeilijk om veel te drinken zoek dat niets wat je lekker vindt, maar waar geen calorieën in zitten zoals citroenwater (let wel op, want het is slecht voor je tanden) of thee.
• Pas op met al te veel koffie. Koffie bevat ook water, maar onttrekt ook water aan je lichaam, dus als je veel koffie drinkt, drink dan ook een glas water erbij zoals de italianen ook doen.
• Pas op met zoetigheid, want het brengt je lekkere trek op  gang en dat kan gemakkelijk worden verward met een hongergevoel.
• Pas op met te snel afvallen, want als je snel afvalt is de kans groot dat je weer heel snel aankomt als je weer gewoon gaat eten. Dat is vooral het geval als je tijdens het dieet spierweefsel bent verloren. Je lichaam gaat dat weer aanvullen zodra het kan en houdt dan voor de zekerheid meer vet vast om tijdens een volgende periode van minder eten een reserve voor je paraat te hebben. Heel aardig van je lichaam, maar niet handig. Door tijdens het afvallen te sporten en zo geen spierweefsel te verliezen kan dit fenomeen voorkomen worden.

3. Redenen van teveel eten

Psychologisch gezien kunnen er veel verklaringen gegeven worden waarom je veel eet. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je niet lekker in je vel zit of je mist iets waardoor je troost zoekt in eten. Het kan ook zijn dat je je gewoonweg verveeld en eten een afleiding voor je is. Het kan ook zijn dat er medisch iets met je aan de hand is. Daarom is het altijd aan te raden overgewicht ook met je dokter te bespreken. Je dokter kan je eventueel doorverwijzen naar een specialist.

Beter ten onrecht gecheckt, dan te laat iets ontdekt!

Ik heb persoonlijk ook van alles geprobeerd. Van een medische check tot  alternatieve geneeswijzen. De medische check is belangrijk. Als er iets mis is met je is het van belang om dit te weten. Als er medisch niets aan de hand is, weet je dat het veilig is om je leven te veranderen en meer te gaan bewegen en evt -als je dat verkiest- te diëten. Ik denk graag dat alles heeft bijgedragen tot het uiteindelijke resultaat. Zeker weet ik dat niet, maar het gaat er om dat je uiteindelijk komt, waar je wil zijn en dat is, dat je je lekker in je vel voelt en voldoende energie hebt om de dingen te doen die je wilt doen. En hopelijk op een prettige manier heel oud worden.

Mijn persoonlijke favoriete boek met betrekking tot de mogelijke redenen van overgewicht is van Marianne Williamson: A course in Weight loss.

Het antwoord op de vraag of aangeboren eigenschappen beter zijn dan aangeleerde of andersom is niet eenvoudig te beantwoorden. Het is ook niet altijd belangrijk om te weten waar het vandaan komt. Belangrijker is de vraag of het je helpt. Waar wordt je blij van? Wat voelt goed? Word je er gelukkig van?

In mijn praktijk zie ik wel vaak dat eigenschappen, die zijn aangeleerd, meer energie kosten dan aangeboren eigenschappen.  Aangeboren eigenschappen doe je als vanzelf, daar hoef je niet bij na te denken en het kost vaak geen moeite. Aangeleerde eigenschappen kosten vaker moeite.

Bijvoorbeeld een client van mij leerde van haar vader dat ze altijd door moest gaan. Dat deed ze, maar zelfs na zijn dood, hoorde ze nog zijn stem. Zijn boodschap was nog altijd dat ze door moest gaan. Het koste haar duidelijk moeite om door te gaan. Ze nam amper de tijd om te rouwen. In deze situatie stelde ik de vraag of het inmiddels misschien tijd was geworden dat  zij haar eigen leven kon gaan leiden. Het advies van haar vader heeft haar ver gebracht, maar doordat ze altijd maar door ging heeft ze eigenlijk te weinig tijd genomen om te onderzoeken wat ze nu eigenlijk zelf wilde. Soms is doorgaan makkelijker dan stil te staan bij wat je eigenlijk echt wil in het leven. Toch  is het zo nu en dan erg belangrijk. Want als je energiebalans niet meer in evenwicht is omdat je teveel dingen doet, die je geen energie geven, dan brand je jezelf op en ligt Burn-out op de loer. Dan is het van belang om te achterhalen waar je zelf blij van wordt, wat je zelf nodig hebt en wat in welke situatie goed voelt. Dan kom je bij wat jij belangrijk vindt en kun je besluiten om wel of niet een andere keus te maken.

Oefening 1: Opvattingen en overtuigingen onderzoeken en aanpassen*

Als je graag wilt achter halen of een opvatting is aangeleerd of niet kun je eventueel de volgende oefening doen door jezelf de volgende vragen te stellen:

• Wie had die opvatting of overtuiging ook? (Denk vooral aan je ouders, leraren, belangrijke opvoeders, etc)
• Kan het zijn dat je deze opvatting of overtuiging hebt overgenomen van diegene?
• Helpt deze opvatting je?
• Zou je nu nog steeds voor deze opvatting kiezen, nu volwassen bent en vrij bent in het maken van je eigen keuzes?
• Zou je deze geheel of gedeeltellijk willen veranderen?
• Bedank dan in jezelf degenen die jou dit belangrijke advies heeft gegeven voor alles wat het je al gebracht heeft, en neem jezelf dan voor om de alternatieven te onderzoeken die je vanaf heden ook kan gaan gebruiken. Je kan altijd weer terugvallen op je oude gedrag, maar het zou fijn zijn als je vrij bent om er anders mee om te gaan als het je niet (meer) helpt.  Voor de alternatieven kun je weer de volgende oefening doen:

Oefening 2: Ander gedrag aanleren*

Wat ging er niet helemaal goed? Observeer de situatie/wat gebeurde er?

Noteer:

• Wat was de situatie?
• Wat ging er aan vooraf?
• Wie waren betrokken?
• Wat voelde je?
• Wat dacht je?
• Wat deed je?
• Vanuit welke overtuiging of opvatting reageerde je?
• Wat had je anders kunnen doen? Door in je gedachten de situatie na te spelen met een ander gedrag en uitkomst zul je de volgende keer dat het in het echt gebeurd deze alternatieve afloop gemakkelijker in de praktijk kunnen brengen.

Lukt het niet helemaal of kom je er niet helemaal uit, vraag dan een vriend, vriendin of andere vertrouweling of coach om hulp. Als je al heel lang doet wat je doet is het niet gek dat het niet meteen lukt om zaken anders aan te pakken. Een ander kan je dan vaak wel helpen om even anders naar de situatie te kijken zodat je weer verder komt. We zijn tenslotte nooit te oud om te leren!

*Bron en inspiratie voor deze opdrachten: De veldheer en de Danseres, Eva de Waard.

In je jeugd wordt je gevormd door je opvoeders. Op school leer je wat men in die tijd zinvol vindt om te leren aan kinderen. Als je een vak kiest, leer je eigenschappen aan om dat vak te beheersen. Maar wie ben jij? Kies jij wel wat je graag wilt doen? Weet je eigenlijk wel wat je echte talenten zijn? Hoe hou je balans tussen werk en privé? Werkdruk, ongelijkheid en burn-out is bij alle branches en leeftijden aan de orde.

Josee Blanken en Miranda van der Endt bieden een training waarbij jij op diepgaande manier kennis maakt met wat jou drijft, waar je goed in bent en wat je leuk vindt. Ze houden er van om op een speelse manier snel de diepte in te gaan op zoek naar jouw missie.

Het leven is te kort om er niet het maximale uit te halen. Dat begint bij bewustwording en door tijd te nemen voor jezelf en door het werken aan de beste versie van jezelf. Je bent het waard!

Kijk voor meer informatie op www.kusjezelfvrij.nl

Met temperaturen boven de 20 graden draag ik het liefst zo min mogelijk kleren. Thuis kan het me niet schelen of het te bloot, te kort of te luchtig is. Als ik van huis weg ga verkleed ik me. Je zou kunnen zeggen dat ik thuis mezelf ben. Als ik me verkleed om weg te gaan, verkleed ik me om mijn beste zelf te zijn.

Thuis draag ik wat ik wil. Waarom dan niet die kleren aanhouden als ik naar de supermarkt ga? Wat kan het mij schelen wat anderen er van vinden? Soms zeg ik tegen mezelf dat ik meer lak moet hebben aan de buitenwereld. De reden dat ik dit niet doe, is omdat ik niet echt lak heb aan de wereld. Dus als ik me zo wel zou presenteren, zou het niet echt zijn. Je beste versie gaat altijd over wat jij echt bent. Met mijn zomerjurkje in de supermarkt winkelen maakt mij onzeker en dan ben ik niet mijn beste versie van mezelf. Ik ben onderdeel van deze wereld en houd altijd rekening met anderen. Zo ben ik altijd geweest en heb geen behoefte dit te veranderen.

Het is een teken van respect voor anderen en aanpassing dat ik geen aanstootgevende kleding draag buiten de veilige omgeving van mijn huis. Ook wil ik er niet te veel nadruk opleggen dat ik overgewicht heb als ik mezelf aan de buitenwereld presenteer. Met kleding kun je je accenten leggen op datgene wat je wel graag wil laten zien. Het is niet zo dat ik mezelf anders voor wil doen dan ik ben, eerder dat ik mezelf van mijn beste kant wil laten zien.

Eigenlijk denk ik de meeste mensen zich aan de buitenwereld graag willen presenteren als de beste versie van zichzelf. Dit gaat verder dan alleen kleding. Je kan daarbij denken aan welke talenten, eigenschappen en competenties je graag van jezelf wil laten zien. Wat zijn jouw voorkeuren? In de trainingen van Kus je Zelf vrij gaan Josee Blanken en ik daarmee aan de slag.

• Wie ben jij?
• Wie wil je graag zijn?
• Hoe wil je je verder ontwikkelen?
• Hoe presenteer jij jezelf als je beste zelf?!

Benieuwd naar onze training? Kijk dan op www.kusjezelfvrij.nlof meld je aan voor onze dagworkshop op 28 september a.s. via info@kusjezelfvrij.nlvoor slechts 75 euro p.p.

Onderzoek in de psychologie naar het verbeteren van geluk onderzoekt de eigenschappen, attitudes en gedragingen van mensen die blij zijn.

Uit een onderzoek blijkt dat mensen die graag risico’s nemen, meer tevreden en tevreden met hun leven zijn dan mensen die veilig spelen.

Het lijkt erop dat activiteiten die ons in het begin onzekerheid en ongemak kunnen doen voelen, feitelijk in verband worden gebracht met enkele van de meest gedenkwaardige en plezierige levenservaringen.

Of het nu gaat om het neurofysiologische voordeel van nieuwigheid, het gevoel van meesterschap, of het succes van het overstijgen van onze eigen verwachtingen, het nemen van risico’s om het onbekende te verkennen, vooral wanneer het in evenwicht is met vertrouwde goede keuzes, verbetert het leven.

Maar … Hoe zit het met het nemen van emotionele risico’s?

Zou je de afwijzing riskeren om het geluk te verbeteren?

Terwijl de meeste van de risico’s die worden besproken in het nemen van risicovol onderzoek gepaard gaan met uitdagende onbekende ervaringen van nieuwe voedselkeuzes tot parachutespringen, is het de moeite waard te erkennen dat ons geluk ook onvermijdelijk wordt versterkt door de emotionele risico’s die we bereid zijn te nemen.

Als mens is onze behoefte aan veilige en liefdevolle gehechtheid van primair belang vanaf de kindertijd.
Als zodanig is het niet verrassend dat de belangrijkste voorspeller van hoe gelukkig we zijn de kwaliteit van onze sociale relaties is.
De wens om positieve sociale relaties te hebben, kan riskant zijn. Of je nu een jong kind bent dat vraagt ​​om in de zandbak te spelen, een tiener die vrienden maakt op een nieuwe school, een enkele ontmoeting met iemand online, of een senior die deelneemt aan een nieuwe gemeenschap, het brengt het risico met zich mee dat je bang bent voor afwijzing.

Angst voor afwijzing

Net als de meeste andere angsten, kunnen mensen variëren in de mate waarin ze bang zijn voor afwijzing op basis van hun geschiedenis en levenservaringen.

Sommigen die geleden hebben met familie-afwijzing, zijn in het leven uiteengezet en verwachten het en vermijden het.

Sommigen zijn gezegend met zo’n acceptatie dat ze het nooit verwachten.

Sommigen kunnen hun angst voor afwijzing traceren tot een bepaalde periode in hun leven zoals de schooljaren.

Op elke leeftijd zijn velen overrompeld met een pijnlijke afwijzing.

Waarom het risico nemen van afwijzing?

Het riskeren van angst voor afwijzing is een cruciale stap in het vergroten van het geluk. Het is het risico waard, omdat het gaat om het overstappen op de geschiedenis, angsten en twijfels om zichzelf te durven waarderen en erop te vertrouwen dat anderen dit zullen doen. Hoe meer risico’s u kunt nemen, hoe kleiner het risico zal zijn.

Strategieën voor het afweren van risico’s

Beschouw enkele van deze strategieën als manieren om de angst en angst te reguleren die samenhangen met het riskeren van afwijzing. Ze kunnen het onverwachte mogelijk maken.

Cultiveer je nieuwsgierigheid

Als persoonlijkheidskenmerk vergemakkelijkt nieuwsgierigheid het nemen van risico’s. Nieuwsgierige mensen zijn meer dan anderen bereid om risico’s te nemen, omdat hun drang om iets onbekends te zien of te doen, de angst en angst die eraan verbonden zijn overstijgt.
Als hulpmiddel is nieuwsgierigheid een waardevolle strategie voor het nemen van risico’s die iedereen kan gebruiken.
Zodra je nieuwsgierig bent naar wat er zal gebeuren wanneer je mensen uitnodigt om in je boekengroep te zijn; vraag een man naar zijn nummer; of ontmoet de andere werknemers, je hebt de dynamiek opnieuw gedefinieerd.
In plaats van passief te wachten om te zien of je bent afgewezen, observeer je actief de uitkomst van een situatie. Het risico is nog steeds emotioneel, maar je hebt een intellectueel component toegevoegd.
Je hebt jezelf ook een beetje afstand gegeven waardoor de angst voor afwijzing wordt verminderd. Je bent zowel een deelnemer als een waarnemer geworden.

Toegang tot uw authenticiteit

Angst voor afwijzing zet ons er vaak toe aan om te negeren wie we werkelijk zijn ten gunste van wie we denken dat anderen willen dat we zijn.
In sommige opzichten verergert dit de mogelijkheid van afwijzing omdat de mogelijkheid om mensen te vinden die ons echt “krijgen” buiten de vergelijking wordt gelaten.
Een manier om de angst voor afwijzing van je ware zelf te bufferen, is je bezighouden met activiteiten, bezigheden en passies waar je van houdt, voor de liefde ervan … en om open en vriendelijk te zijn in het proces.
Wanneer muzikanten, atleten, vogelaars, hondenliefhebbers enz. Elkaar ontmoeten, hebben ze al een connectie.

Onderzoek uw verwachtingen en gedrag

Soms roepen we de reactie op waar we bang voor zijn. Vraag jezelf:

Ben je zo bezorgd over afwijzing dat je voorzichtig, stil of overdreven waakzaam bent in plaats van nieuwsgierig, open en vriendelijk?
Ziet u neutrale reacties als negatief om gekwetstheid of teleurstelling te voorkomen?
Zou uw “bang” uiterlijk verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden als “boos?”
Verwacht u perfectie van uzelf en anderen, zodat u eigenlijk overkomt als veroordelend en afwijzend?
Ben je bereid om te overwegen dat je niet de enige persoon bent die bang is voor afwijzing in de kamer, club, klas of familie?
Sta je open om te bedenken dat de ongemakkelijke ouverture van interesse of vriendschap van de ander verre van perfect, maar echt is?
Ben je bereid om aan de lichte kant te kijken en de humor in een situatie te vinden?
Breng uw balans in evenwicht van de gevolgen

Vaak wordt onze angst voor afwijzing gevoed door negatieve herinneringen die ons behoedzaam houden en vermijden dat we onze sociale connectie riskeren.

In sommige opzichten is dit begrijpelijk omdat ons wordt gevraagd of bijna iedereen negatieve dingen beter en gedetailleerder dan positieve onthoudt. Het probleem is dat het de werkelijkheid niet nauwkeurig weergeeft.
Hoe vaak zien we de vijf complimenten over het hoofd en wijzen we op het ontslag of de kritiek van één persoon?

Alleen al het kennen van deze neiging kan ons helpen om kennis te nemen van zowel positieve als negatieve gevolgen.
Het voordeel dat wordt weerspiegeld in sociale experimenten is dat het sprankje hoop dat geboden wordt door de acceptatie van slechts één andere deelnemer, een verschil kan maken.
Neem aan dat de best-shake off-rest is

Het is gemakkelijk om te zeggen: “Ga uit van het beste” – het is moeilijker om het te doen.

Het is misschien makkelijker om te bedenken dat ongeacht wat er gebeurt, het risico van afwijzing het risico is. Het weerspiegelt de moed om in de toekomst over angst naar opties te springen. Het bevordert de veerkracht in vele aspecten van je leven.

Een mantra die ik nuttig vind, kwam vele jaren geleden van een van de basketbalcoaches van mijn zoon. Toen het team verloor, waren de spelers van streek en misten onvermijdelijk schoten, deze coach zou zeggen:

“Het is goed jongens – schud het af – elk schot is nieuw !!!

Bron: Deze tekst is een vertaling van een artikel geschreven door Suzanne Phillips, Psy.D., ABPP  op blogs.psychcentral.com

Bang zijn is niet populair

Echte mannen mogen tijdens een crisis niet in hun schoenen beven. Onze collectieve visie van de succesvolle vrouw omvat niet het beeld dat ze zich verstopt in haar kantoor vanwege hyperventilatie.

Als we eenmaal volwassen zijn, moeten we zelfverzekerd, competent en zonder angst zijn. Maar het leven werkt niet altijd samen. Het leven blijft ons situaties geven die, als we ons gezond voelen en opletten, ons een beetje bang maken – of doodsbang maken.

Onvermogen om angst te beheersen, is het gedoe van situation-komedies en chick-flicks: we vinden het grappig als een goofy-man onhandig probeert meer op de dingen te lijken dan hij in werkelijkheid is. We vinden het hilarisch als een nerveus meisje in haar pogingen om indruk te maken vasthoudt. Maar er is niets grappigs aan als we ons in dergelijke situaties bevinden. Toegeven aan de angst of, erger nog, laten zien dat het knaagt aan ons zelfrespect en ons zelfvertrouwen.

Er is een ongelukkig bijproduct dat voortkomt uit onze aarzeling om angst te erkennen. Angst voelt als een vies klein geheim waar we niet over kunnen praten, behalve in de vorm van moppen, disclaimers of vertrouwelingen diep in de nacht, bij voorkeur onder invloed, zodat we het later allemaal kunnen ontkennen.

Angst geven aan nieuwe namen maakt het mogelijk om erover te praten met onze vrienden – in ieder geval een beetje.

“Ik ben zo gestrest” op het werk is oke. “Ik ben doodsbang” is dat niet. Het is prima om te praten over ‘een beetje nerveus’ zijn wanneer je op date gaat met een nieuwe liefde, maar het is niet goed om te praten over ‘bang zijn’, behalve misschien met onze meest vertrouwde vriend. Het lijkt erop dat we in een cultuur leven waarin het meer ok is om gespannen, boos, boos, zelfs woedend te zijn, dan om bang te zijn.

Hoe dan ook, de impuls wanneer we bang zijn, is je terugtrekken van mensen en uitdagingen en je verstoppen onder de dekens. “Veilig” blijven, heeft prioriteit, zelfs als alles wat beangstigend is, beheersbaar is of ons zelfs kan laten groeien.

Soms is een time-out alles wat we nodig hebben om onze moed te verzamelen om een ​​nieuwe uitdaging aan te gaan. Maar vaak moeten we meer doen dan een dag vrij nemen van het leven.

Ga in ieder geval naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg als angst of een depressieve stemming vaak je vermogen om het normale leven te doorstaan, verstoort of om relaties aan te gaan en te onderhouden. Het is niet zonde om hulp te krijgen als we onszelf niet kunnen helpen. Een counselor kan de nodige ondersteuning bieden en helpen om effectievere manieren te leren om met uitdagingen in het leven om te gaan.

Als uw angsten echter niet dat niveau van ellende hebben bereikt, maar nog steeds moeilijk te beheren zijn, zijn hier vijf trucs van de handel in geestelijke gezondheid die iedereen thuis in zijn vrije tijd gratis kan doen.

1. Identificeer je angsten

Sleep je angsten uit de schaduw. Alles wat verborgen is, heeft de neiging om metaforische tanden en klauwen te laten groeien. Wanneer dat het geval is, heb je niet alleen te maken met de oorspronkelijke angst, maar heb je ook een laagje angst toegevoegd over de angst om ermee om te gaan. Geef toe aan wat je bent, diep, echt bang voor. De meeste mensen die zeggen dat ze angstig zijn om andere mensen, zijn bijvoorbeeld erg bang om te worden beoordeeld. Het is het oordeel, niet het volk, dat de angst inspireert. Wat je ook bang maakt, je hebt meer kans om het te overwinnen, als je het echte probleem aanpakt.

2. Denk aan je sterke punten

U hebt in het verleden met situaties omgegaan. Je bent nu waarschijnlijk bezig met wat nerveus makende dingen. Hetzelfde vermogen kan worden ingezet om alles te beheren wat je van streek maakt.

Maak een lijst met keren dat je je angst hebt overwonnen. Schrijf op wat het mogelijk heeft gemaakt. Dit zijn belangrijke gegevens. Veel van de tijd weten mensen wat ze moeten doen. Hun angst doet hen gewoon vergeten om het te doen. Houd een herinneringslijst bij in je portemonnee, zodat je hem bij de hand hebt wanneer je hem nodig hebt.

3. Reik naar iemand die emotionele steun kan bieden

Het is niet nuttig om jezelf te omringen met anderen die zich machteloos of hopeloos voelen, of die zich verdoven met hun angsten door middelenmisbruik. Het is ook niet handig om te praten met iemand die zegt dat je “eroverheen kunt komen” of dat je je probleem tot een minimum beperkt. Ze kunnen goed bedoelen, maar ze zullen je alleen maar verder ontmoedigen. Kies iemand die een beetje medelijden zal hebben, maar die je ook aanmoedigt terwijl je aan het coping bent.

4. Oefen een aandachtige ademhaling

Wachten om te kalmeren, zodat je kunt denken, is zelden effectief. Iets doen om jezelf rustiger te maken, is veel waarschijnlijker om te helpen. Adem in op de telling van vijf. Adem uit in de telling van tien. Er zijn goede fysiologische redenen om dit te doen. Je vertraagt ​​je systeem letterlijk, zodat je recht kunt denken.

5. Handel “alsof”

Onderschat de kracht van het faken niet. Dit is geen nieuw idee. Filosoof Hans Vaihinger schreef in 1911 dat we, door te doen alsof we al een gewenst gevoel of gedragsverandering hebben bereikt, dat kunnen bereiken. Alfred Adler, psycholoog in de vroege 20e eeuw, drong er bij zijn patiënten op aan zich te gedragen alsof ze zich al beter voelden en beter deden. Het werkte vaak. Tegenwoordig gebruiken Positieve Psychologie en Cognitief Gedragspsychologie hetzelfde idee. “Fake it until you make it” is een slogan die wordt gebruikt in Anonieme Alcoholisten.

Ze kunnen niet allemaal verkeerd zijn. Dus stel je jezelf voor vrij van je angst. Denk na over hoe u zich anders zou gedragen. Doe het dan. Begin klein. Doe alsof je al minder angstig bent als je een kans krijgt. Vaak wordt een idee omgezet in een realiteit
Het is niet nuttig om jezelf te omringen met anderen die zich machteloos of hopeloos voelen, of die zich verdoven met hun angsten door middelenmisbruik. Het is ook niet handig om te praten met iemand die zegt dat je “eroverheen kunt komen” of dat je je probleem tot een minimum beperkt. Ze kunnen het goed bedoelen, maar ze zullen je alleen maar verder ontmoedigen. Kies iemand die een beetje medelijden zal hebben, maar die je ook aanmoedigt terwijl je je strategieën aan het veranderen bent.

Bron: Deze tekst is een vertaling van Take on your fears:  PSYCHCENTRAL.COM/BLOG